Sytuacja mnie przerosła

Każdego z nas ta czy inna sytuacja przerasta, ale to nie sytuacja przerasta ludzi, tylko ich własne nietrafione wybory. Sylwia pewnie liczyła że przyznając się do słabości, będzie mogła liczyć na jakąś taryfę, ale czego nie wiedziała, to że przekroczyła miejsce, z którego nie miała już dawno odwrotu.

Prawda jest taka że kiedy Sylwia pisała o tym jak „serce jej pęka”, powinna wsadzić je sobie prosto w dupę. Są pewne decyzje, które podejmuje się raz. Trzeba było myśleć, a nawet mieć ludzkie uczucia wcześniej. Ja w żadnym przypadku nigdy ani wcześniej, ani później – nie wybrałem aby spłacać czyjeś błędy własną pracą i tego na szczęście trzymam się do dzisiaj.

Jeżeli ktoś nie wiedział tego od początku, to powinien liczyć na wsparcie bliskich, którzy powinni w odpowiednim momencie i w odpowiedni sposób uświadomić. Wszyscy mamy rodziny i przyjaciół właśnie od tego, aby ostrzec nas przed „sytuacjami które nas przerosną”. Szkoda w tym kontekście że nikt ani Magdy, ani Sylwii nie ostrzegł, oferując jedynie doraźną pomoc, o której nikt za pięć, dziesięć lat nawet nie będzie pamiętał.

Ostatecznie to ani ja, ani żadna bratowa, teściowa czy inny geniusz nie będzie musiał siedzieć z dzieckiem po nocach, ani tłumaczyć jemu czemu ponosi konsekwencje takich czy innych wyborów, które podjęli za niego dorośli. Te konsekwencje i obowiązku na zawsze pozostają z matkami, który może zajmie miesiąc, czasami pół roku, a może i dekady aby sobie uświadomić to, że niezależnie od takich czy innych racji to one zostają ze wszystkimi konsekwencjami swoich wyborów, albowiem te wybory doprowadziły do tego że zostały z dziećmi same i bez żadnej długoterminowej pomocy.

Jeżeli ktoś nie wiedział tego jak sytuacja szybko potrafi człowieka przerosnąć od początku, to może nauczy się z niniejszej lektury. Impulsywne decyzje podejmuje się łatwo, ale dorasta samemu do ich konsekwencji trudniej. Dzieci natomiast będą musiały uczyć się tej sytuacji przez całe życie obserwując rówieśników którzy „mają”, chociaż w kwestii tego że one „nie mają” o zdanie ich nikt nie pytał.