Szczęście
Jedną z przełomowych „odkryć” w moim życiu było, że nie jestem odpowiedzialny za czyjeś szczęście. Całe życie wydawało mi się że nie tylko mam wpływ, ale jestem po części odpowiedzialny. Oba założenia okazały się nieprawdziwe.
Tak naprawdę nie jest ani moją sprawą, ani moim osiągnięciem – jeśli ktoś przez lata czuje się szczęśliwy w związku lub poza nim, a potem nagle zmienia zdanie i przestaje być szczęśliwy. Ludzie zmieniają zdanie non stop, ponieważ im są mniej rozgarnięci, tym częściej muszą dostosowywać opis rzeczywistości do faktów. Jeśli wieje z zachodu, to wiatr musi iść z deszczem. Jak ze wschodu to ze słońcem, a jak z północy? Jak z północy to jeszcze wszystko na nowo się jeszcze raz wymyśli… Tak to wygląda.
W końcu ludzie wymyślają nowe teorie z dnia na dzień, ale sami nie zmieniają się z dnia na dzień. Jeśli chodzi o szczęście to nic z zewnątrz, a jedynie zmienić się może nasze wewnętrzne poczucie szczęścia może się zmienić pod wpływem nas samych. Poczucie szczęścia w ogóle zależy całkowicie od naszego wnętrza, zatem ja nie mam, a nawet nie mogę nikogo w żadnym momencie uszczęśliwić, ani unieszczęśliwić. Nie mogę zatem brać odpowiedzialności, pytać, ani zarzucać nikomu zmiany stanu szczęścia. Nikt nie jest w stanie obiecać nikomu szczęścia, ani nikogo do szczęścia przymusić.
Jeśli Magda uważa że „przeze mnie” „spieprzyła sobie życie”, to jest to odzwierciedlenie rozkładu jej wewnętrznego systemu, a nie miara krzywdy jaką doznała z zewnątrz. Analogicznie jeśli Sylwia uważa że „przeze mnie” jej życie „to piekło”, to jest to jej wewnętrzny problem na który nikt nie ma wpływu i nikt nie jest jemu winny. Każdy musi czcić swojego „boga własnej winy” w swojej duszy. Gadanie przez kogo co tam komu się dzieje, to jedynie dziecięca personifikacja nieszczęścia, które przypisujemy innym próbując obarczyć ich własnymi błędami lub brakiem umiejętności samodzielnego osiągania szczęścia czy poczucia szczęścia właściwie.
W końcu szczęście każdego z nas, w każdym związku i każdej chwili właściwie jest bardzo ulotne z natury, a umiejętność cieszenia się nim długo jest właśnie umiejętnością którą albo się ma, albo się nie ma niezależnie od występowania czy zachowania innych osób.